Rozdział 18.

Rozdział 18.

            Draco wszedłna górę za Hermioną. Wszedł do jej pokoju. Cały był fioletowy. Na prawo stało łóżko, a naprzeciwko biurko. Po lewej stronie stała komoda, a na niej klatka z sową.

-Usiądź. –powiedziała Hermiona, a Draco usiadł na jej łóżku.

-Hermiono, ja naprawdę…nie chciałem…ja cię kocham.

-Wiem.

-Ale…wiesz? –zdziwił się Draco.

-Tak, wiem. Znalazłam twój pamiętnik.

-Co? Ale, ja go…zgubiłem…

-A ja go znalazłam.  –Draco oblał się rumieńcem.

-Czyli…wierzysz mi?

-Tak, wierzę.

-Hermiono, ja cię bardzo przepraszam, ja nie wiedziałem, że to tak się potoczy. Gdybym mógł cofnąć czas…

-Wiem. Pisałeś o tym w pamiętniku. –Draco wstał.

-Rzucę się z okna, tylko mi wybacz… -łzy pojawiły się w jego oczach.

-Nie trzeba…-powiedziała Hermiona i pocałowała go z usta.

            Mam nadzieję, że tak będzie to końca życia. Pomyślał Draco. Chciał coś jeszcze powiedzieć, ale gdy spróbował odsunąć głowę, Hermiona przyciągnęła go do siebie. Wreszcie zebrał w sobie siłę i zapytał:

-Czyli mi wybaczasz?

-Tak, raczej tak.Tylko teraz musisz się starać.

-Będę.

            Wziął Hermionę na ręce i usiadł z nią na kolanach. Przez dziesięć minut patrzyli sobie w oczy. Potem Miona położyła się mu głową na kolanach. A jeśli ona się mną bawi, tak jak ja nią. Nawiedziła Dracona pewna myśl.

________^^^^^^^^^^^_________^^^^^^^^^^__________^^^^^^^^^^^^____

            Kilka godzin później Draco stał już przed swoim domem. Zdecydował się powiedzieć rodzicom, że chodzi z Hermioną Granger. Najbardziej bał się opinii swojego ojca. Wszedł do domu. W salonie siedzieli jego rodzice.

-Wróciłeś? Gdzie byłeś? –zapytał Lucjusz Malfoy.

-U swojej dziewczyny.

-Masz dziewczynę? –zdziwiła się jego matka. –Kim ona jest?

-Hermiona Granger. –powiedział spokojnie.

-Ta szlama? –zdziwił się ojciec.

-Nie jest szlamą. –warknął chłopak.

-Nie? A kim?

-Dziewczyną z mugolskiej rodziny.

-Lucjuszu, uspokój się. –powiedziała Narcyza. –Draco, bardzo się cieszę. Kiedy nam ją przedstawisz?

-Nie chcę jej widzieć w moim domu! –krzyknął Lucjusz.

-I nie zobaczysz! Wyprowadzę się z nią.

-Draco. Nie, proszę. Ojciec nie wie co mówi.-powiedziała Nazcyza prawie płacząc.

-Dobrze wie. Przez siedemnaście lat wychowywał mnie w tym właśnie sposób! –wybuchnął. -Trzeba gardzić, pomiatać szlamami. To nie ich wina, że się urodzili w mugolskiej rodzinie. Ja ją kocham. Zraniłem ją, ale mi wybaczyła. Teraz jej nie zostawię! Prędzej opuszczę was, niż ją!

-Draco spokojnie…

-Nie będę spokojny!

-Wyprowadź się jeśli chcesz. Nikt cię tu nie trzyma! Pomyśl tylko, co Czarny Pan powie, gdy się dowie, że mój syn znalazł sobie szlamowatą kochanice!

-Ty, podły…hipokryto! Jesteś śmierdzącym egoistą! Jutro mnie już tu nie będzie!

-Czemu czekać do jutra? –Lucjusz Malfoy już ze złości posiniał. –Wynoś się do niej, ale już!

-Pójdę! Już mnie tu nie zobaczysz! Wolę zginąć niż się z nią rozstać!

-Draco, poczekaj. Proszę cie…-wołała za nim matka, ale ten już biegł na górę po swoje rzeczy.

            Wpadł do pokoju, otworzył kufer i zaczął wrzucać do niego wszystko co popadnie. Ubrania, książki. Zamknął kufer, wziął różdżkę i już miał wychodzić, gdy do pokoju weszła jego matka.

-Draco, proszę przemyśl to sobie. Ja się cieszę, że masz dziewczynę, nawet jeśli jest z mugolskiej rodziny. Ale proszę, przemyśl to wszystko.

-Mamo, ja w tym domu nie zostanę ani chwili dłużej.

-A gdzie masz zamiar iść?- zapytała zrozpaczona matka.

-Na razie do niej. Później zamierzamy kupić domek w Norwich. Możesz nas odwiedzać. Sama.

-Draco…

-Mamo, jakoś się to ułoży. Zobaczysz.

-Jesteś moim jedynym synem. Ja cię nie chcę stracić!

-Oj, mamo przestać gadać głupoty. Wyślę ci sowę kiedy możesz nas odwiedzić.

            Narcyza spuściła głowę i przytuliła się do syna.

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Następny rozdział jutro (wszystko pisze po prawej stronie).