Rozdział 19.

Rozdział 19.

            Był wieczór. Hermiona siedziała na huśtawce przed domem i czytała Prawo Nieletnich Czarodziejów od 1674 roku. Słońce zachodziło, a wiatr lekko powiewał.

-Hermiono! –usłyszała czyjś głos. Głos za którym się już stęskniła, chodź nie słyszała go trzy godziny.

-Draco? Co ty tu robisz? –podeszła do niego i pocałowała chłopaka w usta.

-Mam do ciebie prośbę. –Hermiona zauważyła, że koło niego stoi szkolny kufer. –Wyprowadziłem się z domu. Pokłóciłem się z ojcem. Mógłbym u ciebie przenocować? Jutro przenocuję w Dziurawym Kotle.

-Oczywiście. Możesz zostać ile chcesz. A o co  się z nim pokłóciłeś?

-O ciebie. –I wyjaśnił jej co dokładnie się działo.

            Hermiona wysłuchała całą historię i spuściła głowę w dół.

-Czyli to wszystko z mojego powodu?

-Tak. –powiedział Draco i uśmiechnął się do niej. Złapał za rękę i pocałował.

-Wejdź. Powiem mamie, że jesteś.

            Weszli do środka. W domu było chłodno. Z salonu dochodziły odgłosy krzątania się  jej mamy.

-Mamo! Draco przyjechał!

            Dobiegł ich głos tłuczonego szkła.

-Co? Mamy gości? A ja żadnego ciasta nie mam!

-Proszę pani, proszę sobie nie robić kłopotu. –Draco wyprostował się i zapytał- Szanowna pani, jest pewna sprawa…wyprowadziłem się z domu i czy mógłbym zanocować tutaj. Jutro obiecuję przeniosę się na Pokątną.

-Dziecko, nie ma takiej potrzeby. Bardzo chętnie będziemy cię gościć w naszym domu jak długo chcesz. Położymy cię w pokoju gościnnym. Zjesz coś? Jakieś kanapki może?

-Nie, dziękuję. I naprawdę z całego serca jestem pani i pani mężowie wdzięczny, że mogę tu przenocować.

-Nie ma sprawy, kochanieńki. Kolacja będzie za godzinę, a teraz pójdę przygotować pokój. Wy sobie pooglądajcie telewizję czy coś.

            Hermiona pociągnęła go za rękaw do salonu. Blondyn rozglądał się po pokoju i wypytywał dziewczynę jak działa jakieś urządzenie. Około godziny dwudziestej wrócił pan Granger.

-Dobry wieczór wszystkim! –krzyknął od progu.

-Kochanie, mamy gościa! Draco będzie u nas nocował przez kilka dni.

-Wspaniale!

            Po kolacji Hermiona zaprowadziła Dracona do pokoju. Był to mały jasny pokoik z łóżkiem i szafą. Chłopak postawił swój kufer obok szafy.

-To dobranoc. Zobaczymy się jutro. –pożegnała go brązowooka.

-Już? Tak szybko? Myślałem, że się trochę poprzytulamy.

-Nie ma mowy.

-Ja się boję sam spać. Tu mogą być wilkołaki, a co gorsza…pająki.

-Zawołasz mnie jak tylko odgryzą ci nogę, dobrze?

-Bardzo śmieszne.

-Dzieci, do łóżek! –dobiegł ich z dołu głos pani Granger. –Osobnych!

            Draco parsknął śmiechem. Hermiona pomachała mu i weszła do swojego pokoju, który znajdował się za ścianą.

            Brązowooka zabrała piżamę i kosmetyczkę i wyszła do łazienki. Po dwudziestu minutach z niej wyszła i położyła się spać. Nagle usłyszała jakieś walenie w ścianę.

-Hermiono! Jesteś tam? Właśnie ogromna akromantula chce mnie zjeść! Pomożesz?

Hermiona nakryła się kocem na głowę i próbowała zdusić w sobie śmiech.

-Hermiono! Umieram!

Hermiona wpadła na pomysł, żeby odstawić teatrzyk. Wpadła do jego pokoju. Zauważyła, że chłopak leży przy ścianie z uchem przystawionym do niej.

-Oj, Draco, już cię ratuję!

            Podeszła do stojącego obok dzbanka z wodą i nalała całą szklankę.

-Pewnie od tych włochatych nóg jest ci strasznie duszno? Pij, będzie ci chłodniej- I wylała całą szklankę wody mu na głowie. –Lepiej?

-Hermiono! Już mi lepiej. Nie widzisz, że te stworzenie mnie puściło?

-Blady jesteś. Może jeszcze wody? –tym razem wzięła cały dzbanek i przechyliła dnem do góry, tak, że cała jego zawartość wylała się na chłopaka.

-Już mi lepiej. Dziękuję za pomoc. –powiedział. –Choćbym się dusił to o pomoc cię nigdy nie poproszę. –mruknął pod nosem.

-Mogę już iść, czy jeszcze jakieś zwierzę czyha na twoje życie?

-Myślę, że nawet jeśli czyha, to sam sobie dam radę. A teraz wybacz, muszę się wytrzeć.

            Hermiona chichocząc wyszła z pokoju. 

________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Trochę którkawy, ale jest. Następny rozdział postaram się dodać jutro. Mam nadzieję, że zdążę bo mam klasowego grila :) Do jutra  //AUTORKA