Rozdział 20.

Rozdział 20.

Następnego dnia do Hermiony zadzwonił telefon z wiadomością, że jeśli chce kupić ten dom w Norwich, musi dzisiaj podpisać umowę. Od razu po śniadaniu Miona i jej ojciec wyruszyli dl Norwich. Draco jeszcze spał, więc nikt go nie budził.

Z domu Miony do jej przyszłego domu było dwie godziny jazdy. Gdy znaleźli

się przed domem, Hermionę zamurowało.  Ten dom, widziała tylko na zdjęciach. W rzeczywistości był dużo ładniejszy.

Był dwupiętrowy, drewniany. Deski miał pomalowane na brązowo, a dach na czerwono. Na wschodniej ścianie rosła winorośl. Ogrodzony był białym płotkiem. W ogródku rosły cztery drzewa. Dąb, dwie jabłonie i klon. Na klonie zbudowano huśtawkę. Przed drzwiami siedziała już pani Manson, która była właścicielem tego domu.

-Dzień dobry –powitała ją Hermiona.

-Dzień dobryh  hE  , panno Granger. Możemy już podpisać umowę?

-A możemy obejrzeć najpierw dom? –zapytał pan Granger.

-Oczywiście. Zapraszam do środka.

            Hermionę zamurowało ponownie. Stanęła jak wryta.

            Na wprost był salon. W żółtym kolorze. Po lewej stronie stała kanapa, a parę metrów przed nią, telewizor. Naprzeciwko wejścia było ogromne okno, a na środku stał stół.

            Po prawej stronie była kuchnia. Mała w kolorze zielonym. Po lewej stronie była łazienka i schody na górę. Na górze były trzy sypialnie; dwie urządzone jedna nie. Pierwsza sypialnie, największa była kremowo- brązowa. Pośrodku stało wielkie łóżko, a po bokach nocne szafki. Po prawej stronie stała szafa.

            W drugiej sypialni było jedno łóżko i komoda.

-Tato, myślę że możemy podpisać umowę. –wyjąkała Hermiona. Była zachwycona tym domem.

-Córce się spodobał. –ucieszyła się pani Manson.

-Najwyraźniej. Czyli podpisujemy?

-Tak. –powiedziała Hermiona i sięgnęła po pióro. Podpisała się pod oryginałem i kopią dokumentu.

-Kopia dla mnie, oryginał dla ciebie –wręczyła Mionie dwie pary kluczy. –Mam nadzieję, że będzie się tu pani dobrze mieszkało. Ja już muszę lecieć. Do widzenia!

-Do widzenia.

            Hermiona zbiegła jeszcze raz na dół. Zrobiła pirółet na środku salonu i szepnęła: „To wszystko jest moje…” Wybiegła na dwór. Wskoczyła na huśtawkę. Zaczęła się huśtać. Jej ojciec wyszedł na zewnątrz.

-Moja mała dziewczynka się huśta? –Hermiona wybuchnęła śmiechem. –Mam cię tu zostawić?

-TAK! –krzyknęła Miona.

-Hahaha…O której mam po ciebie przyjechać?

-Może za dwie godziny?

-Dobrze. Będę o czternastej.

            Odjechał. Hermiona huśtała się tak i huśtała. Obok jej domu mieszkała jedna rodzina czarodziejów, a z drugiej nie stał żaden dom. Po półgodzinnej huśtawce, przed furtką zmaterializował się jakiś blondyn.

-Draco? Co ty tu robisz?

-Od twojej mamy dowiedziałem się gdzie jesteś  i ja też jestem. –uśmiechnął się. –Dlaczego mnie nie obudziłaś?

-No wiesz…w nocy miałeś pewną przygodę…więc chciałam, żebyś się wyspał.

-Hahaha…tamtego ci nie wybaczę. –Miona parsknęła śmiechem. –Pokarzesz mi dom?

-Oczywiście.

            Pokazała mu salon, kuchnię, łazienkę. Weszli na górę. Znaleźli się z największej sypialni.

-O, a tu będziemy za parę lat…zajmować się…co powiesz na takie małe stworzątka…biegające po tym domu…z takimi małymi nóżkami…tup,tup,tup.

-Że co ty masz na myśli, Draco? –uśmiechnęła się Hermiona.

-Ty dobrze wiesz co czym…-objął Hermionę w pasie i pocałował w szyję.

-Chodź, pokarzę ci inne sypialnie.

-Mnie się podoba ta. –pociągnął Hermionę na łóżko. –Możemy zostać tu.

-Nie, idziemy dalej! – popchnęła Dracona i wstała z łóżka.

            Blondyn ruszył za nią. Weszli do drugiej sypialni.

-O tu się zrobi pokoik dla dzieciąteczka, co ty na to?

-Ty tak na poważnie? –zapytała Hermiona.

-A ty nie? Ja myślałem, że mnie kochasz…-udał, że płacze.

-Kocham, kocham. Chodź do ogrodu. –Draco wywrócił oczyma i poszedł za swą ukochaną.

            Miona wzięła go za rękę i oprowadziła wokół ogrodu. Znaleźli się tuż przy huśtawce. Chłopak posadził Hermionę na huśtawce i zaczął bujać.

-----------*-------------*-----------*----------------*-----------------*-------------------*------

-Ginny, jak myślisz? Dlaczego Hermiona jeszcze nie przyjechała? –zapytał zdenerwowany Ron. Siedzieli z Ginny w jego pokoju.

-Myśle, że po prostu nie ma czasu i tyle. I przestań się tak denerwować. Od kilku dni nie mówisz o niczym inny jak tylko o Mionie. To staje się nudne. Ogarnij się Ron.

-Ale…

-Zamknij się!  Idę za spacer. Nie zamierzał słuchać tych głupot przez resztę dnia. –oznajmiła Ginny i wybrała się w stronę lasu.

            Ron wyjął z szafki kawałek pergaminu i wziął pióro. Zaczął pisać.

Droga Hermiono!

Trochę się martwię. Nie piszesz żadnym listów i nie przyjeżdżasz. Mam nadzieje, że Malfoy ci się już nie naprzykrza. Jakby co wystarczy, że napiszesz. Czekamy na ciebie w Norze za dwa tygodnie. Jeśli do tego czasu nie przyjedziesz…to sami przyjedziemy do ciebie. Odpisz jak najszybciej.

                        Całuję, Ron.

            Przywiązał liścik do nóżki sowy i otworzył okno. Sowa zahuczała i wyleciała przez okno. Schował kałamarz do szuflady i położył się na łóżku. Muszę znaleźć pracę- pomyślał.

________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Jeśli nie chcecie żebym umarła dajcie mi trochę odpocząć :) Następny rozdział w...czwartek  //AUTORKA