Rozdział 27.

Rozdział 27.

-Znowu ta piekielna sowa! –doszedł z dołu głos Dracona. On sprzątał salon, ona sypialnie.  –Czuję się jak w sowiarni!

            Hermiona zbiegła na dół. Na stole siedziała sowa Ginny. Wyjęła jej list z dzioba i otworzyła kopertę. W środku było piękne zaproszenie:

Ginewra Molly Weasley i Harry James Potter ,

     Wraz z rodzicami

Serdecznie zapraszają Pannę Granger

Na uroczystość zaślubin, która odbędzie się

Dnia 13 listopada o godzinie 17.00

W Norze.

      Prosimy o potwierdzenie przybycia,

                            Ginny i Harry

-Super…-szepnęła Hermiona.

-Co jest takie super?

-Ślub…Ginny i Harry zapraszają mnie na ślub.

-Świetnie. –mruknął Draco. –Kiedy?

-Trzynastego listopada. Uwielbiam śluby!

-Wspaniale. Wybierasz się?

-Oczywiście. To moi przyjaciele.

-A Ron kiedy się żeni? Może czeka na ciebie?

-Yyy…-nie mówiła jeszcze chłopakowi o przygodzie jaka zdarzyła się w Norze i nie miała zamiaru. –Już się we mnie odkochał.

-I dzięki Bogu. Mam jednego rywala mniej. Jeszcze tylko trzeba wyeliminować wszystkich mężczyzn na świecie. –Hermiona parsknęła śmiechem. –Nie możesz wreszcie powiedzieć Ginny i reszcie, że chodzisz ze mną?

-No…to nie jest takie proste…nie zrozumieją…

-To im to wytłumacz. Wiesz, nie można się przez całe życie ukrywać. Potem będą mieli ci to za złe.

-No tak…ale…trochę się boję.

-Nie ma czego. Możesz ją tu zaprosić…wtedy będę z tobą.

-No…może…

                                                                       *

Kochana Ginny,

Oczywiście będę na waszym ślubie i bardzo się cieszę. Pani Ginewra Potter. Chciałabym cię zaprosić do mnie. Pokarzę ci dom i muszę ci coś powiedzieć. Bardzo ważnego i mam nadzieję, że mnie wysłuchasz. Spodziewam się ciebie w niedziele.

                              Pozdrawiam, Hermiona.

-Napisałaś już? –zapytał Draco.

-Napisałam, że musze z nią pogadać. Boję się trochę.

-Nie bój się. Będę z tobą. –przytulił ją do siebie.

            Nagle ktoś zapukał do drzwi.

-Ja otworzę. –powiedział Draco, a Hermiona wróciła do sprzątania.

-Dzień dobry, Draco! –zapytał ktoś rozmarzonym głosem. –Jest Miona?

-Yyy…-Dracona zamurowało. W drzwiach stała Luna Lovegood. Rozglądał się po pokoju. –Tak, jest. Sprząta. Wejdź.

-Dziękuję. Dużo w tym mieszkaniu nergli. –blondyn wytrzeszczył na nią oczy.

-Napijesz się czegoś?

-Jeśli nie byłby to problem, to poproszę soku dyniowego.

-Oczywiście. –przyniósł jej soku w mgnieniu oka. –Poczekasz chwilkę? Zaraz ją zawołam.

            Blondynka przytaknęła i usiadła na krześle. Draco pobiegł na górę.

-Hermiona! Hermiona!

-Co?

-Masz gościa.

-Kogo? –zapytała wystraszona.

-Lunę Lovegood.

-Co?!

-Tak. Siedzi w salonie.

-O Boże! Co powiedziała jak zobaczyła ciebie?

-Nic. Była bardzo miła. Nawet się nie zdziwiła, że tu jestem.

-Ok, idę do niej. Kończ sprzątać.

-Draco zrób to, zrób tamto…Jak skrzat domowy…

            Hermionie troszkę trzęsły się nogi.

-Witaj, Luna.

-Cześć.

-Yyy…pogodziłam się z Draconem…-zaczęła niepewnie.

-Wiem. Miałam takie przeczucie. –uśmiechnęła się przyjaźnie. –Pasujecie do siebie. Zawsze  o tym wiedziałam.

-Yyy… naprawdę?

-O, tak. Przecież to widać. Ładny dom.

-Dziękuję.  Co u ciebie i u Neville’a?

-Dziękuję, w porządku. Znalazł pracę. Profesor Sprout odeszła na emeryturę i Neville zajął jej stanowisko.

-Wspaniale! Pogratuluj mu z moim imieniu.

            Plotkowały tak godzinę. Około szesnastej dołączył do nich Draco. Na początku był trochę spięty, ale słuchają niedorzeczności Luny o plumpkach i chrapkach zaczął się śmiać.

                                                           *

-Lucjuszu…przynosisz mi wstyd. –powiedział wysoki, zimny głos. – Czystej krwi, a jego syn znalazł sobie szlamowatą kochanicę…no, no, no nie ładnie.

-Panie, ja…ja nie mam na niego wpływu. –tłumaczył się Lucjusz Malfoy. –Wstyd mi za niego…

-Milcz! –krzyknął Lord Voldemort. -Twój syn, miał zostać śmierciożercą…być posłuszny mnie! Nasze szeregi powinny się rozrastać! Ja, wasz pan, odzyskuję siłę. Nie długo zawładnę światem. Będę potężny…co ja mówię: JUŻ jestem.

-Panie, sprawie, że rzuci ją. Przyrzekam.

-Liczę na ciebie, Lucjuszu. Masz zrobić wszystko, żeby Draco wrócił na dobrą drogę. Szkoda zmarnować taki talent. Chłopiec z porządnej rodziny…czystej krwi…

________________________________________________________________________________________________________________________________________________Następny rozdział w poniedziałek //A.