Rozdział 10.

Rozdział 10.

            Wstała z łóżka. Gdyby nie to, że dziś miał się odbyć bal, nigdy by z tego łóżka nie wstała. Wpadła na pomysł, żeby spotkać się z Luną. Z Harrym się trochę pogryzła, Z Ronem…szkoda gadać, z Ginny, też nie chciało jej się gadać. Nie chciała jej spojrzeć w oczy po ty jak wybuchła.

-Gdzie idziesz? –zapytała Ginny. Nie zauważyła, że ruda już wstała.

-Idę się przejść.

-Iść z tobą?

-Nie, dzięki.

            Spacerowała kilkanaście minut aż natknęła się na Lunę i Neville’a. Siedzieli obok siebie i rozmawiali.

-Hej Miona! –zawołała radośnie Luna.

-Dołączysz do nas? –zapytał Neville.

-Dziękuję wam, ale chcę się przejść. –ruszyła przed siebie. Usłyszała tylko jak Luna mówi do Neville’a: Pójdę z nią. Ona chce, żeby ktoś z nią był, ale się nie narzuca.

            Co za dziewczyna z tej Luny? Zawsze wie co komu potrzeba. Blondyna dogoniła Hermionę po schodach.

-Co cię gryzie?

-Nie wiem co zrobić z Ronem. Lubię go, bo to mój przyjaciel, ale strasznie mnie zdenerwował. 

-Tęsknisz za Ronem?

-Sama nie wiem.

-Spróbujemy coś z tym obojniactwem zrobić. –uśmiechnęła się. - Nie spotykaj się z Ronem, staraj się z nim nie rozmawiać.  Jeśli po jakimś czasie zaczniesz za nim tęsknić, to znaczy, że przyjaźnicie się dalej, a jeśli nie…no to…

-Koniec. –dokończyła Hermiona.

-No…tak. Ale miejmy nadzieję, że do tego nie dojdzie.

-Yhy…

-Wracaj lepiej do dormitorium, szykuj się na bal. Draco nie będzie na ciebie wiecznie czekał.

-Draco…

-Co?

-Co będzie jak Ginny, Harry, Ron i Neville zobaczą, że ja nim idę?

-Nie przejmuj się nimi. Możesz starać się ich unikać.

-Jak długo? Bal będzie trwał kilka godzin.

-Dasz sobie radę. Jak coś ja ci pomogę.

            Rozstały się przy schodach prowadzących do pokoju wspólnego Gryfonów i Krukonów.

-Dzięki Luna. Dzięki za wszystko. –powiedziała Hermiona.

-Ty też byś mi pomogła, ja to wiem. –Luna uśmiechnęła się przyjacielsko i ruszyła w stornę pokoju wspólnego Krukonów.

            Panna Granger ruszyła w swoją stronę. Pokój wspólny zalany był popołudniowym słońcem.  W kącie siedział Harry i Neville. Brązowooka usiadła przed kominkiem, skierowała ręce w stronę kominka i powoli ogrzewała.

            Na zewnątrz było około minus dwadzieścia stopni. Na błoniach leżała gruba warstwa śniegowego  puchu. Kilku Puchonów walczyło na śnieżki z Krukonami.

            Do Hermiony podeszła Ginny. Miona natychmiast obróciła głowę i powiedziała:

-Przepraszam Ginny…

-Za co? –zapytała zdziwiona dziewczyna.

-Za wszystko. Ostatnio byłam niemiła dla ciebie.

-Rozumiem, Ronald cię wkurzył. Mam go na co dzień więc wiem co to znaczy porządnie się zdenerwować.

-Wybaczysz?

-Na pewnie, głupia ty. –Już po chwili obie się do siebie tuliły.

            Po jakimś czasie Miona zapytała:

-Szykujemy się na bal?

-Trochę się zasiedziałyśmy. Dowiem się z kim idziesz?

-Nie. Wybacz mi, ale nie.

-Postaram się przeżyć. –zaczęła udawać, że szlocha.

            Obie ruszyły do dormitorium dziewcząt. Wyjęły suknie, biżuterie, buty i kosmetyki, i zaczęły się przebierać. Jedna drugą malowała.

-Ginny, tylko nie za mocno. Wiesz, że nie lubię mocnych makijaży.

-Jest ślicznie! Spórz. –podała brązowookiej lusterko.

            Rzęsy miała czarne i długie, nad nimi czarną kreskę. Usta lekko się błyszczały. Ginny założyła jej naszyjnik od Rona, bransoletkę od Dracona i kolczyki od jej rodziców.

-Super. –szepnęła Ginny. –Teraz zabieramy się za mnie.

            Hermiona stanęła nad swoją rudowłosą przyjaciółką i zaczęła robić ją na bóstwo. Ginny również miała czarną kreskę nad rzęsami, policzki lekko zaróżowione a usta czerwone.

-Która godzina? –zapytała Ginny.

- W pół do dziewiętnastej. Chodźmy już, bo nasi partnerzy będą czekać.

            Założyły buty i ruszyły pod Wielką Salę. Rozdzieliły się pod nią: Ginny weszła do Sali, gdzie czekał na nią Harry, a Miona czekała na Dracona.

            Po pięciu minutach zjawił się jej partner. Ubrany w garnitur, w którym wyglądał bardzo, bardzo przystojnie.

-Wow! –powiedział na „dzień dobry”

-Hej.

-Hej. Ślicznie wyglądasz.

-Dzięki. Możemy już iść?

-Jasne. –powiedział, ale nie ruszył się z miejsca tylko nadal się na nią gapił.

-To idziemy?

-Jasne.

-Draco, trzepnąć cie?

-Jasne.

            Hermiona zachichotała. Potrząsneła lekko Draconem. Chłopak pokręcił głową i powiedział:

-Idziemy?

-Jasne. –oboje zachichotali.

            Wielka Sala była pięknie ozdobiona. Z sufitu padał śnieg, na zaczarowanym sklepieniu świeciły gwiazdy. Za każdej z czterech ścian wisiał herb jednego z domów: na ścianie zachodniej herb Hufflepuffu, na wschodniej Slytherinu, na południowej Gryffiondoru, a na północnej Ravenclawu. Tam, gdzie kiedyś stał stół dla profesorów, teraz stała wielka scena, na której już rozstawiał się zespół Fatalnych Jędz. Dwie trzecie Sali zajmował parkiet do tańca, a resztę zajmowały stoliki czteroosobowe.

-Usiądziesz? –zapytał.

-Tak.

            Usiedli przy stoliku w samym kącie. Po kilku sekundach dołączyli do nich Zabini i Parkinson.

-Możemy się dosiąść? –zapytał Blaise.

-Hermiona? –Draco chciał, żeby Miona podjęła decyzję.

-Oczywiście. –Pansy łypnęła na Hermionę okiem.

-Czym zajmują się twoi rodzice w świecie mugoli?-zapytała Pansy.

-Są dentystami.

-Cóż to takiego dentysta?

-Dentyści leczą ludziom zęby.

-Co innego można się spodziewać po mugolach? –zapytała złośliwie.

-Pansy, przestań. –uspokajał ją Blaise. –Chodź potańczyć.

            Przy stoliku zostali tylko Draco i Hermiona.

-Zatańczysz?

-Pewnie. –odpowiedziała Miona.

            Bujali się tak w rytm muzyki. Dziewczyna zauważyła, że po drugiej stronie Sali tańczą Ginny i Harry. Oby mnie nie zauważyli, oby mnie nie zauważyli…powtarzała w kółko.

-Ładne masz oczy. –pochwalił Dracon. Hermiona spuściła wzrok. – Naprawdę.

-Yyy…dziękuję.

            Wirowali tak jeszcze bardzo długo.

-Pójdziemy się napić? –zaproponowała Mona.

-Usiądź, ja przyniosę. Piwo kremowe czy sok dyniowy?

-Piwo proszę.

            Hermiona przypatrywała się szalejącym na parkiecie parom. Zauważyła Rona, który siedzi przy jednym stoliku z Susan. Dziewczyna nie wyglądała na niezadowoloną. Najwyraźniej Ronald nie poprosił jej jeszcze do tańca.

-Proszę. Oto pani piwo. –uśmiechnął się zawadiacko.

-Dziękuję. –Hermiona wzięła łyk piwa i poczuła, że w brzuch fruwają motylki, w głowie lekko jej się kręciło, a kolory stały się wyraźniejsze. Draco cały czas na nią patrzył. Zerknęła na niego . –Przystojny jesteś, wiesz?

-O, naprawdę? Dziękuję.

-Chyba się w tobie zakochałam. I to poważnie.

            Pocałował ją w policzek.

-Mało.

-Czego mało? Za mało piwa? Mogę donieść, jeśli…

-Ciebie mało. –przerwała Hermiona. Motylki w brzuchu się rozszalały. –Chodź na korytarz.

            Blondyn posłusznie za nią wyszedł. Stanęli w ciemnym kącie.

-Szaleję za tobą, Draco. –wyznała Miona.

-Miło, że to odkryłaś. Bardzo miło.

            Brązowooka rzuciła się na chłopaka. Przytknęła swoje usta do jego warg i zaczęła namiętnie całować. Blondyn poddał się jej ustom. Jego wargi były według Hermiony doskonałe. Silne, a zarazem delikatne. Ciepłe. Dziewczyna przegryzła wargę Dracona i lekko nią szarpnęła. Chłopak mruknął. Złapał ją za udo i podciągnął je do góry. Hermiona tak ścisło się do niego przykleiła, że on musiał się co chwila odrywać by nabrać powietrza.

-Her…miona…chwi…la…-wydyszał chłopak.

-Yhy?

-Za pół godziny ogłoszą króla i królową balu. Chcę, żeby ciebie zobaczyli na parkiecie. Skąd będą wiedzieć kim zostanie królowa, skoro nie będzie najładniejszej dziewczyny?

-A całowanie?

-Jeszcze mamy czas, kochanie.

-Ale ja nie wytrzymam. Jeszcze raz, tylko jeden…

            Dracon musnął ust dziewczyny.

-Chodźmy już.

            Hermiona mruknęła coś pod nosem, złapała swojego partnera za rękę i weszła do Wielkiej Sali. Potańczyli jeszcze trochę wśród innych par. Paręnaście minut później profesor Dumbledore zabrał głos.

-Kochani uczniowie, proszę o chwilę ciszy. Zaraz będziecie się dalej bawić. –poczekał aż tłum uczniów ucichnie. – Za chwilę dowiecie się kim został król balu, królowa, wicekról i wice królowa. Chcecie się tego dowiedzieć? – Uczniowie wyrazili zgodę piszcząc i klaskając. Snape, który stał niedalego złapał się za głowę i pokręcił nią z nie dowierzaniem. – Chwileczkę. –do dyrektora podeszła profesor McGonagall ze szkarłatną kopertą. –Otóż wice królem i wicekrólową zostają… Ernie McMillan i Hanna Abbot. –rozległy się wiwaty. –Tytuł Króla i Królowej  tegorocznego Balu i koronę otrzymują…Hermiona Granger i Dracon Malfoy.

            Draco pociągnął Hermiona i skierował się w stronę Dumbledore’a. Kątem oka dziewczyna zauważyła, że Pansy Parkinson zgrzyta zębami ze złości. Przed dyrektorem znaleźli się w migu oka. Po chwili na ich głowach spoczywały przepiękne korony, ozdobione diamencikami. Rozległy się okrzyki radości.

            W drodze do stolika, Miona pociągnęła chłopaka do wyjścia.

-Gdzie mnie prowadzisz?

-Zobaczysz. –uśmiechnęła się.

            Hermiona pomaszerowała wzdłuż korytarza. Brązowooka otworzyła drzwi pierwszej z brzega klasy.

-Ojej.

            Na jednej z ławek siedział Neville wpatrzony z zachwytem w Lunę. Panna Lovegood stała przy katedrze, a naokoło niej latały żółte ptaszki. Hermiona wyszła z klasy  i otworzyła inne drzwi. Klasa była pusta.

-O czym ty myślisz? –zapytał Draco.

-O tobie.

            Blondyn nie zdążył nic powiedzieć, bo dziewczyna już przykleiła mu się do ust.

______*______*______*______*______*______*______*_____*______

-Ktoś widział Hermionę? –zapytała Ginny.

-Nie. –mruknął Ron.

-Przed chwilą gdzieś ciągnęłą Dracona! Gdzie ona jest? –ciągnęła Ginny.

-Mało mnie to obchodzi. Idę spać. –oznajmił Ron.

-Ronald! –wrzasnęła Ginny. –To twoja przyjaciółka!

-Już nie.

-Ron!

            I odszedł.

-Harry poszukaj po Sali. Ja przejdę się po klasach. Musimy ją znaleść zanim zrobi coś głupiego.

            Rozdzielili się. Rudowłosa zaglądała do wszystkich sal. Ani śladu. Wreszcie natknęła się na Lunę i Neville’a.

-Hej! Widzieliście gdzieś Hermionę?

-Hej. Tak. Siedzieliśmy sobie w klasie zaklęć, aż tu w pewnej chwili wchodzi ona i Draco. Zobaczyła, że my tu jesteśmy to wyszła. –powiedział Neville.

-Nie poszliście za nią?

-Nie, a niby dlaczego mamy za nią łazić?

-Bo ona była tam SAMA z Draconem!

-Ginny, wyluzuj. Nic jej nie będzie. Uwierz mi. –odezwała się Luna.

-Nic jej nie będzie? Uważa,bo uwierzę. –I poszła szukać jej dalej.

            Szukała po klasach i szukała, aż usłyszała z jednej gwar. Ktoś śmiał się głośno. Otworzyła drzwi.

            Na jednej z ławek siedział Draco Malfoy, a na jego kolanach siedziała Hermina i całowała go.

-Hermiona?! Co ty najlepszego wyprawiasz? –krzyknęła Ginny. Hermiona obróciła się, ale nie zeszła z kolan.

-Co?

-Ty się pytasz co? Złaź z niego! Natychmiast!

-Bo co mi zrobisz?

-Złaź. Musimy pogadać.

            Hermiona pocałowała blondyna w usta i wyszła z klasy za Ginny.

-Możesz mi powiedzieć, co to ma być?

-Co, co?

-Co ty z nim robisz?

-Ja go kocham.

-Kochasz Malfoya?

-A co w tym złego?

___________________________________________________________________

Jak myślicie? Dlaczego Miona tak sie zachowywała?